Sanniki

Sanniki to miasto usytuowane w Polsce, dokładniej w województwie mazowieckim, w powiecie gostynińskim. Jest to centralna miejscowość gminy Sanniki, pełniąca rolę jej siedziby. Status miasta Sanniki uzyskało 1 stycznia 2018 roku.

Usytuowane na Równinie Kutnowskiej, Sanniki są ważnym lokalnym centrum obsługującym ten region. Stanowią także węzeł drogowy, gdzie krzyżują się drogi wojewódzkie nr 577, nr 583, nr 584 oraz droga powiatowa do Słubic.

Historia miejscowości wywodzi się z okresu średniowiecza, a jej nazwa nawiązuje do wyrobu sań, który pełnił istotną rolę w służbie książąt płockich. Pierwsze wzmianki o Sannikach pochodzą z XIV wieku. W 1462 roku zmarł tu książę Siemowit VI. Od XVI wieku miejscowość była stolicą starostwa niegrodowego. W drugiej połowie XVI wieku, w okresie województwa rawskiego, wieś królewska Sanniki była położona w powiecie gąbińskim ziemi gostynińskiej. Po podziale Polski wieś znalazła się w zaborze pruskim od 1793 roku. W latach 1807-1815 Sanniki należały do Księstwa Warszawskiego, a następnie do Królestwa Polskiego w zaborze rosyjskim. Ciekawostką jest, że w 1828 roku Fryderyk Chopin odwiedził pałac sannicki, będąc gościem rodziny Pruszaków. Podczas powstania styczniowego mieszkańcy miejscowości aktywnie włączyli się w walkę o niepodległość, co później spotkało ich represjami. W 1905 roku miały tu miejsce strajki pracowników cukrowni. W 1915 roku Sanniki znalazły się pod okupacją niemiecką, a w 1917 roku ogłoszono tu niesamodzielne Królestwo Polskie. Po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku, Sanniki weszły w skład II Rzeczypospolitej. Podczas II wojny światowej Niemcy nadali miejscowości w 1943 roku nazwę „Sannikau”.

W okresie powojennym, pod koniec 1945 roku, w okolicy znajdowało się lotnisko 1 Pułku Lotnictwa Myśliwskiego „Warszawa”. W latach 1975-1998 administracyjnie Sanniki należały do województwa płockiego.

Z Sannik pochodzili różni znani osobistości, m.in. generał Eugeniusz Pogorzelski, historyk Stanisław Myśliborski-Wołowski, sinolog i japonista Jan Godzimir Jaworski oraz zakonnik, poeta i pisarz Eligiusz Dymowski.

Miejscowość jest znana z regionu sannickiego, wyróżniającego się od sąsiedniego regionu łowickiego. Charakteryzuje się on własnym folklorem, rękodziełem oraz działalnością zespołów muzycznych. Słynne są tutaj tzw. „klapoki” – wycinanki wstęgowe z motywami roślinnymi i ludzkimi postaciami, często przedstawiającymi sceny weselne i obrzędy ludowe. Rzemiosłem ludowym jest przede wszystkim tkactwo, tworzone są kolorowe wełniane pasiaki, narzuty na łóżka (tzw. „odziewajki”) oraz makatki. W barwach dominują fiolet i żółty. Charakterystycznym elementem są także zielone skrzynie ozdobione czerwonymi lub żółtymi kwiatami. W mieście działa Regionalny Zespół Pieśni i Tańca „Sanniki” oraz kapela ludowa.

Wśród zabytków i obiektów historycznych wyróżnia się neoklasycystyczny kościół Świętej Trójcy zbudowany w latach 1870-1872 według projektu Franciszka Tournelle. Ważnym elementem jest także Zespół Pałacowo-Parkowy im. Fryderyka Chopina z pałacem z XVIII wieku, gruntownie przebudowanym w 1910 roku. W tym pałacu gościł Fryderyk Chopin, co upamiętnia umieszczona na elewacji tablica. Obecnie budynek ma charakter willi włoskiej i zawiera ośrodek chopinowski oraz małe muzeum poświęcone kompozytorowi. Park krajobrazowy wokół pałacu zawiera pomnik Fryderyka Chopina dłuta Ludwiki Nitschowej. Obok zespołu pałacowego znajduje się także spichlerz z I połowy XIX wieku oraz drewniana zabudowa przy ul. Wiejskiej, w tym chałupy z XIX wieku. Innym ciekawym elementem jest wiatrak koźlak z 1911 roku.